At the beginning of August, together with dozens of students and public relation officers of University of Muhammadiyah Malang (UMM) in Indonesia, we recorded a short movie, titled „Kaget” („Surprised” – literally translated from Indonesian). Even though, the scenario was written within weeks, the film’s idea was based on real stories and situations that occurred during my 2-year stay in Indonesia. 
Locals who ask to take pictures with me every single time, my first trip in crowded public transportation, riding a motorbike without holding two handlebars and many others. There are just a few of many daily situations, which seemed to me very surprising, when I came to Indonesia for the first time. 
Personally, I could write a whole thick book, where I’d mention about all of my memories from the time that I spent in Indonesia. Well, perhaps it’s a good reason to record a sequel movie? 😉 However for this moment I was asked to pick just a small part of my stories, which by the way wasn’t a very easy task for me. Nevertheless, after long reflection, I’ve finally chosen a few crucial moments, that stuck in my memory for a long time and that eventually appeared in the movie.
Hence, in our movie project I was mainly responsible for writing the script. The team from the university cared for the rest of our very important issues, that we couldn’t work without – casting, camera, sound, light, location, editing and many, many others.
To tell you the truth, when I was working on a scenario, I didn’t expect that so many people will be engaged in the project. In the end, it turned out to be the biggest and the most exciting film productions, I’ve ever taken part in Indonesia. Every day, we had a busy schedule filled with lots of fun, laughter and friendly atmosphere. Indeed, people who I worked with, put a lot of positive energy into our production. They were always very supportive and motivating. What’s more, I’m sure that making a movie without them could be way more difficult. 
They did much work before I came to Indonesia, so that we could totally focus on our rehearsals and recording, when I finally got to Malang. For the first two days, we had the final read through for the final script. We practiced our roles and talked about the details of our schedule before our first day on set. During the third day we checked the movie location together, we set up our cameras and practiced the script in the terrain. The fourth and the fifth day were devoted to recording the movie in a few different locations: the train station, bus stop, inside of the angkot (public transportation in Indonesia), streets in the city and the campus of University of Muhammadiyah Malang. 
Indeed, joining the project with UMM was unforgettable experience for me. Personally I enjoyed every single minute of being on a movie set (even though sometimes I was so tired that I just wanted to take a nap between the scenes). And you know what? I even regretted that these few days in Malang have gone so fast and that we finished recording the video so quickly. Well, I could definitely take part in hundreds of such movies (with the same team of course! ;))
The movie editing is in a process now. Nevertheless, before releasing the official film, we prepared the backstage of our production for you. Don’t miss it and see you on the screen soon!
Awal Agustus kemarin, bersama dengan sejumlah mahasiswa dan tim PR dari Universitas Muhammadiyah Malang Indonesia, kami membuat sebuah film singkat berjudul, „Kaget”. Meskipun skenarionya sudah ditulis dalam beberapa minggu sebelumnya, gagasan utama film ini diambil dari kisah dan kejadian nyata yang terjadi selama dua tahunku tinggal di Indonesia.
Warga lokal yang selalu mengajakku untuk foto bersama, perjalanan pertamaku menggunakan Transportasi umum yang penuh dan sesak, membonceng sepeda motor tanpa berpegangan dan masih banyak lagi. Sebagian kecil lainnya adalah kejadian sehari-hari yang cukup mengejutkan bagiku yang saat itu baru pertama kali datang ke Indonesia.
Secara pribadi, aku bisa saja menulis sebuah buku tebal dimana aku menuliskan semua kenangan yang sudah aku lalui di Indonesia. Atau mungkin, bisa juga aku jadikan untuk sekuel film? Bagaimanapun, untuk saat ini aku diminta untuk mengambil hanya sebagian kecil dari seluruh ceritaku; yang mana bukan hal yang mudah. Namun, setelah pertimbangan yang matang, aku telah memilih beberapa momen penting yang mengena di ingatanku dan akan muncul pada filmnya.
Karenanya, pada film kami kali ini, aku bertanggung jawab untuk menulis skripnya. Tim dari universitas yang akan mengurus perihal penting lainnya seperti: casting, kamera, sound, pencahayaan, lokasi, editing dan masih banyak lagi.
Kalau boleh jujur, saat menuliskan skenario, saya tidak mengira akan ada banyak sekali pihak yang tergabung dalam proyek ini. Dan pada akhirnya, proyek ini menjadi produksi film terbesar dan paling menarik yang pernah aku ikuti di Indonesia. Setiap hari, jadwal kami dipadati dengan keseruan, tawa dan suasana menyenangkan. Tidak heran, orang-orang yang bekerja denganku, memberikan banyak sekali energi positif pada produksi ini. Mereka selalu suportif dan bersemangat. Selebihnya, aku yakin pembuatan film ini akan jauh lebih sulit tanpa keberadaan mereka.
Mereka sudah mempersiapkan banyak hal sebelum aku sampai di Indonesia, agar sesampainya aku di Malang, kami dapat sepenuhnya fokus pada proses latihan dan pengambilan gambar. Pada dua hari pertamaku di kota ini, kami melakukan proses script reading. Kami melatih peran kami dan membaicarakan tentang detil rencana kita sebelum menuju lokasi set. Pada hari ketiga, kami melakukan pengecekan lokasi shooting, mempersiapkan kamera dan melatih skrip kami di lokasi set. Hari keempat dan kelima, kami sepenuhnya melakukan proses pengambilan gambar di beberapa lokasi yaitu: Stasiun kereta, halte bis, di dalam angkot (Transportasi Publik di Indonesia), Jalanan kota dan Kampus Universitas Muhammadiyah Malang.
Sungguh, tergabung dalam proyek dengan UMM adalah pengalaman tak terlupakan untukku. Aku sendiri sangat menikmati tiap-tiap menit penggarapan film ini (meski terkadang aku merasa sangat lelah dan ingin sekali tidur siang). Dan, biar kamu tau, aku merasa sangat sedih karena hari-hari terakhirku di Malang berlalu sangat cepat dan proses shooting selesai begitu saja. Ya walaupun aku pasti mau sekali jika harus membuat ratusan film seperti ini lagi (dengan tim yang sama tentu saja! 😀 )
Sekarang, proses editing filmnya sedang dalam pengerjaan. Namun, sebelum film ini resmi dirilis, kami telah mempersiapkan versi BTS nya untuk kamu. Jangan sampai kelewatan ya dan sampai ketemu!
Na początku sierpnia razem z kilkunastoma studentami i pracownikami biura Public Relations Uniwersytetu Muhammadiyah Malang (UMM) w Indonezji nakręciliśmy krótki film zatytułowany „Kaget” („Zaskoczona” – dosłownie przetłumaczone z indonezyjskiego). Mimo że scenariusz napisałam w ciągu kilku tygodni, to idea całego filmu rozwijała się w trakcie mojego 2-letniego pobytu w Indonezji. A same dialogi i sceny oparte są na autentycznych spotkaniach i rozmowach z Indonezyjczykami.
Lokalni mieszkańcy, którzy za każdym razem chcą sobie zrobić ze mną zdjęcie, podróż w zatłoczonym transporcie publicznym, jazda motocyklem bez trzymania kierownicy dwiema rękami i wiele, wiele innych. To tylko kilka przykładów codziennych sytuacji, które na początku mojego pobytu w Indonezji wydawały mi się dość zaskakujące.
Szczerze? Gdyby tak spisać wszystkie wspomnienia i wrażenia z mojego pobytu w Indonezji, z pewnością wyszłaby z tego całkiem gruba książka. Pst! Może to dobry powód, żeby pomyśleć o kontynuacji naszego filmu? 😉
Jednak na tę chwilę poproszono mnie o wybranie tylko części z moich „indonezyjskich” obserwacji, co zresztą nie było dla mnie łatwym zadaniem. Bądź co bądź, po długich przemyśleniach, w końcu udało mi się wybrać kilka kluczowych momentów, które na długo utkwiły mi w pamięci i które ostatecznie pojawiły się w naszym filmie.
W tym projekcie filmowym to ja głównie byłam odpowiedzialna za napisanie scenariusza. Natomiast zespół z uniwersytetu zajął się organizacją reszty ważnych spraw, bez których nic byśmy nie zdziałali – castingiem, sprzętem, kamerami, dźwiękiem, światłem, organizacją lokalizacji, montażem i wieloma, wieloma innymi.
Prawdę mówiąc, kiedy pracowałam nad scenariuszem, nie spodziewałam się, ze aż tylu ludzi zaangażuje się w nasz film. Koniec końców okazało się, że była to największa i najbardziej ekscytująca produkcja filmowa, w jakiej kiedykolwiek brałam udział w Indonezji. Codziennie mieliśmy napięty harmonogram przepełniony humorem, śmiechem i przyjazną atmosferą. Rzeczywiście Indonezyjczycy, z którymi pracowałam, włożyli w naszą produkcję wiele pozytywnej energii. Zawsze bardzo mnie wspierali i motywowali. Co więcej, jestem pewna, że bez nich praca nad projektem byłaby znacznie trudniejsza.
Cała ekipa pracę nad produkcją rozpoczęła kilka tygodni przed moim przylotem do Indonezji. Dzięki temu, kiedy już dotarłam do Malang, wszyscy wspólnie mogliśmy się skupić na naszych próbach, jak i samym nagraniu. Przez pierwsze dwa dni wspólnie odczytywaliśmy scenariusz, ćwiczyliśmy nasze role i rozmawialiśmy o szczegółach naszego harmonogramu przed pierwszym dniem na planie. Trzeciego dnia sprawdziliśmy lokalizacje filmu, ustawiliśmy kamery i ćwiczyliśmy scenariusz w terenie. Czwarty i piaty dzień całościowo poświęcony był na nagranie filmu w kilku różnych lokalizacjach, takich jak: dworzec kolejowy, przystanek autobusowy, wnętrze angkotu (transportu publicznego w Indonezji), ulice miasta i kampus Uniwersytetu Muhammadiyah Malang.
Udział w projekcie z UMM to zdecydowanie niezapomniane doświadczenie. A ja cieszyłam się z każdej minuty spędzonej na planie (nawet wtedy, kiedy byłam już naprawdę baaardzo zmęczona!). I wiecie co? Żałowałam nawet, że te kilka dni w Malang tak szybko minęły, a my tak sprawnie zakończyliśmy nasze nagrania. Jedno jest pewne, osobiście mogłabym wziąć udział w setkach takich filmów (oczywiście z tą sama ekipą ;))
Edycja filmu jest nadal w toku. Tymczasem tuż przed jego premierą, przygotowaliśmy dla Was kulisy naszej produkcji. Nie przegapcie tego
i do zobaczenia wkrótce na ekranach! 😀
